U noworodków i niemowląt zdarzają się epizody bezdechu, które często pozostają nawet niezauważone. Najczęściej bezdech występuje u wcześniaków. Nie musi on jednak stwarzać zagrożenia i nie jest uważany za czynnik ryzyka wystąpienia zespołu nagłego zgonu. Tylko wtedy, gdy bezdech się przedłuża powyżej 20 sekund, może dojść do niedotlenienia mózgu i zwolnienia akcji serca. Jednakże większość noworodków samodzielnie podejmuje czynność oddychania, a bezdech nie trwa dłużej, niż 5-10 sekund.
Wszystkie dzieci z niską urodzeniową masą ciała, a także te, u których utrzymują się napady bezdechu, powinny zostać w 8. tygodniu życia poddane badaniu polisomnograficznemu. Dopiero po przeprowadzeniu takiego badania można ocenić, czy dziecku niezbędna jest pomoc i jaka.
Maluchy, u których występują epizody bezdechu, powinny być pod szczególną opieką rodziców i lekarza. Tym, u których bezdech jest spowodowany zaburzeniami czynności centralnego układu nerwowego, zaleca się domowe monitorowanie czynności krążeniowo-oddechowej. Polega ono na zainstalowaniu monitora sygnalizującego przerwy w oddychaniu trwające dłużej niż 15 sekund oraz zwalnianie czynności serca w czasie snu dziecka. Głośny sygnał dźwiękowy alarmuje rodziców. Wystarczy wtedy wziąć dziecko na ręce, przytulić, lekko klepnąć w pośladki lub w plecki, trzymając maleństwo buzią ku dołowi, by oczyściły się drogi oddechowe.
Taki aparat powinien monitorować zarówno czynność oddychania, jak i pracę serca. Idealnym wyjściem byłoby, gdyby mierzył również zawartość tlenu we krwi.