Wielu rodziców decyduje się dziś tylko na jedno dziecko, które najczęściej jest w dwójnasób kochane. Ale nadmiar troski zwykle wcale nie ułatwia mu życia.
Maluchy, które są wychowywane bez rodzeństwa, obdarza się w domu szczególnymi względami. Dorośli mają dla nich dużo cierpliwości, poświęcają wiele czasu na rozmowy i zabawę. Może to wspaniale służyć rozwojowi dziecka. Prawdopodobnie łatwiej mu będzie rozwijać swoje talenty i zainteresowania. Jedynak nie musi ciągle rywalizować z rodzeństwem. Jest zwykle oczkiem w głowie rodziny, dlatego szybko rozwija się intelektualnie: ma dużo wiadomości, potrafi też ładnie się wypowiadać, co najczęściej procentuje sukcesami w szkole. Z drugiej strony, nie ma w domu towarzystwa do zabaw i czasami czuje się samotny. Przyzwyczajony do tego, że uwaga innych jest skupiona na nim, może mieć kłopoty z zaakceptowaniem reguł rządzących w grupie rówieśników. Koledzy nie zawsze będą mu ustępować i spokojnie znosić jego przechwałki czy przekonanie, że we wszystkim zawsze ma rację.
Nie wymagaj ze wiele
Rodzice jedynaków często lokują w dziecku wszystkie ambicje. Oczekują, że będzie odnosiło sukcesy w każdej dziedzinie i miało najlepsze stopnie. A dziecko często nie potrafi temu sprostać. Przeżywa wielki stres, gdy coś mu się nie udaje, bo wie, źe mama i tata są wtedy bardzo rozczarowani. Staraj się nie popełnić tego błędu. Inaczej twój jedynak może zwątpić w swoją wartość i nabawić się kompleksów.