Z ciążą bliźniaczą związanych jest kilka zjawisk charakterystycznych tylko dla niej. Z natury rzeczy nie są one spotykane w ciąży pojedynczej. Należą do nich: znaczna rozpiętość parametrów rozwojowych obu płodów, transfuzja (nieprawidłowy przeciek krwi) płodowi-płodowa oraz wewnątrzmaciczna, śmierć jednego z płodów.
Jeśli dochodzi do tego ostatniego zjawiska, powstaje pytanie, czy przyczyna, która spowodowała śmierć jednego z płodów, nie wystąpi ponownie (lub nie trwa aktualnie), powodując zgon drugiego płodu?
Taką przyczyną może być przykładowo nadciśnienie tętnicze wikłające przebieg ciąży. Jeśli istnieją cechy zagrożenia płodu pozostającego przy życiu, należy rozważyć możliwość jak najszybszego ukończenia ciąży. Jeśli przyczyna, która spowodowała śmierć jednego z bliźniąt, jest niejasna bądź niewiadoma, i nic nie wskazuje na pogorszenie warunków życia wewnątrz macicznego płodu pozostającego przy życiu, postępowanie uzależnione jest od czasu trwania ciąży.
Gdy sytuacja zaistniała około wyznaczonego terminu porodu lub dysponujemy danymi świadczącymi o dojrzałości płodu do życia pozałonowego, należy doprowadzić do porodu, w miarę możliwości siłami natury, w najbliższym czasie. Jeśli zaś mamy do czynienia z ciążą nie donoszoną, należy czekać do momentu osiągnięcia przez żyjący płód odpowiedniego stopnia dojrzałości.
Nie ma powodów, by sądzić, że spowodowanie wcześniejszego rozwiązania może poprawić sytuację żyjącego bliźnięcia. Przypadki takie, w oczywisty sposób, narzucają konieczność prowadzenia niezwykle skrupulatnego, stałego i fachowego nadzoru położniczego.