Wychowując dzieci zdolne, rodzice powinni mieć świadomość pewnej odmienności, która niekiedy charakteryzuje tę grupę maluchów.
• Nadpobudliwość intelektualna. Dziecko bezustannie stawia pytania. Bywają one abstrakcyjne, a w odczuciu rodziców często trudne.
• Nadpobudliwość wyobrażeniowa. Dziecko posługuje się niezrozumiałym dla dorosłych magicznym językiem, minami, gestami. Należy je akceptować, próbować pytać, co oznaczają.
• Nadpobudliwość emocjonalna. Dzieci mają więcej niezaspokojonych emocji, wymagają ogromnej porcji miłości, bliskości rodziców (tylko w takich warunkach mogą swobodnie rozwijać swój potencjał twórczy).
• Nadpobudliwość zmysłowo-sensoryczna. Maluch stale kręci się na krzesełku, nie lubi np. zakładać obcisłych rajstop, albo czesać się w kucyki. Psychologowie zalecają jednak uszanować odrębność i wolę dziecka (oczywiście w granicach rozsądku).
• Nadpobudliwość psychomotoryczna. Polega na braku koncentracji i nieumiejętności skupienia uwagi – dzieci zamyślają się, nie słuchają, co się do nich mówi, rozmawiają podczas zajęć. W takiej sytuacji można tylko poradzić wykazanie się cierpliwością.